Park narodowy utworzono w latach 70. XX wieku, jednak wzmianki o systemie ochrony tego unikatowego terenu pochodzą już z początków XIX wieku. Największą atrakcją Dovrefjell są piżmowoły, które zostały tu sprowadzone w 1930 roku. Gatunek ten naturalnie występuje jedynie w Ameryce Północnej oraz na Grenlandii. Zwierzęta dobrze się zaaklimatyzowały i dziś ich populacja liczy kilkadziesiąt osobników. Oprócz charakterystycznych dla tej części Skandynawii gatunków zwierząt, jak renifery czy rosomaki, szczególną wartość mają także niektóre rośliny, które zasiedlały tutejsze tereny jeszcze przed ostatnim zlodowaceniem. Niedaleko znajdują się dwa inne ważne parki narodowe – Jotunheimen i Rondane.
Na wypoczynek najlepszy jest letni sezon – okres od czerwca do sierpnia, kiedy temperatury są najwyższe w całym roku.
Wycieczki objazdowe i zwiedzanie najlepiej zaplanować na późną wiosnę, lato lub wczesną jesień. Zimą, bowiem, wiele szlaków turystycznych i lokalnych dróg bywa nieprzejezdnych z powodu dużych opadów śniegu.
W Norwegii można zaobserwować zjawisko nocy polarnej. Występują tu także zorze polarne.
Terytorium Norwegii znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego oceanicznego. Pomimo iż leży w tej samej szerokości geograficznej, co np. Alaska i Grenlandia, to klimat w Norwegii jest o wiele łagodniejszy, gdyż kształtowany jest dodatkowo przez ciepły Prąd Zatokowy (Golfsztrom). Klimat Norwegii jest łagodniejszy, niż by się można było spodziewać, także ze względu na ukształtowanie powierzchni – góry zatrzymują ciepłe masy powietrza nad terytorium kraju.
W Norwegii występują cztery pory roku, ale widoczne są znaczne różnice pomiędzy południem i północą kraju. Zimy na północy są ostrzejsze i dłuższe, a lato krótkie i raczej chłodne. Na południu lato przypomina bardziej naszą wiosnę – rześkie powietrze i słoneczna pogoda.
Lipiec i sierpień to najcieplejsze miesiące w Norwegii. Średnia temperatura powietrza w tym okresie wynosi od 10 °C do 19 °C. Okres od maja do sierpnia charakteryzuje się największym nasłonecznieniem w ciągu dnia – powyżej 6 godzin. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń ze średnia temperaturą -1 °C do -6 °C. Zima w Norwegii jest śnieżna, a ujemne temperatury zdarzają się od listopada do marca/kwietnia. W Norwegii, pomiędzy północną i południową jej częścią występują różnice temperatur, które mogą sięgać nawet 10 °C.
Ilość opadów w Norwegii przez niemal cały rok utrzymuje się na podobnym poziomie – od 10 do 15 dni z deszczem (opadami) w skali miesiąca. Najwięcej opadów przypada na jesień, a najmniej na wiosnę. Przy czym należy pamiętać, że roczne sumy opadów na tych obszarach różnią się w zależności od regionu – wynoszą od 2 000-3 000 mm na południowym-zachodzie (czasami nawet 4 000-5 000 mm) do 400-500 mm przy granicy ze Szwecją i na Wyżynie Lapońskiej.